امام على علیه السلام:
کَفاکَ مُؤَدِّبا لِنَفسِکَ تَجَنُّبُ ما کَرِهتَهُ مِن غَیرِکَ؛
دورى کردن از آنچه از دیگران ناخوش میدارى، بهترین ادبآموز توست.
غرر الحکم: ح ۷۰۷۷ / فرهنگنامه ادب، ص29.
امام على علیه السلام:
کَفاکَ مُؤَدِّبا لِنَفسِکَ تَجَنُّبُ ما کَرِهتَهُ مِن غَیرِکَ؛
دورى کردن از آنچه از دیگران ناخوش میدارى، بهترین ادبآموز توست.
غرر الحکم: ح ۷۰۷۷ / فرهنگنامه ادب، ص29.
امام على علیه السلام:
أسعَدُ الناسِ مَن عَرَفَ فَضلَنا، و تَقَرَّبَ إلى اللّهِ بِنا، و أخلَصَ حُبَّنا، و عَمِلَ بما إلَیهِ نَدَبنا، و انتَهى عَمّا عَنهُ نَهَینا، فذاکَ مِنّا و هُو فی دارِ المُقامَةِ مَعَنا؛
خوشبختترینِ مردم کسى است که فضل و مقام ما را بشناسد و به وسیله ما به خدا نزدیک شود و در دوستى ما یکدل و مخلص باشد و به آنچه ما بدان فرا خواندیم عمل کند و از آنچه ما نهى کردیم دست بردارد. چنین کسى از ماست و در سراى ماندگارى (بهشت) با ماست.
غرر الحکم: ۳۲۹۷ / میزان الحکمه: ج 5 ص304.
امام باقر علیه السلام:
إنّا لا نُغنی عَنکُم ـ واللّهِ ـ شَیئا إلّا بِالوَرَعِ، وإنّ وِلایَتَنا لا تُدرَکُ إلّا بِالعَمَلِ؛
به خدا سوگند ما به کار شما نخواهیم آمد جز آنکه وارسته باشید؛ و بیگمان ولایت ما جز با عمل به دست نمیآید.
مصادقة الإخوان: ص۱۳۶ ح ۶ / چشم تماشا، ص150.
مسجد، پایگاه مهّم عبادى و اجتماعى مسلمانان است. بنابراین، هم متولّیان آن باید صالح و پاک باشند و هم برنامه هایش سازنده و تربیت کننده، هم بودجه اش مشروع و حلال باشد و هم مسجدیان اهل تقوا و خدایى و مورد تکریم. وگرنه اگر سازندگان مساجد، جبّاران و سلاطین باشند و پیشنمازان، افراد بىسواد و ترسو و خادمان نیز وارفتگان بى حال، طبعاً مساجد از هدف اصلى خود که آبادى معنوى است، دور خواهد ماند.
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: « إذا رأیتم الرّجُلَ یعتاد المسجدَ فاشهَدُوا له بالأیمان». همین که دیدید کسى به مسجد رفت و آمد مىکند، به ایمان او گواهى دهید.
مخصوصا باید توجه داشت، مسجد مرکزى براى جوانان با ایمان گردد، نه اینکه تنها مرکز بازنشستگان و از کار افتادگان شود. مسجد باید کانونى براى فعالترین قشرهاى اجتماع باشد، نه مرکز افراد بیکاره و بى حال و خواب آلوده ها.
منبع: تفسیر نور؛ تفسیر نمونه؛ تفسیر الدر المنثور.
خداوند در چند جای قرآن، پس از دعوت به توحید و یگانه پرستی، بلافاصله درباره نیکی به پدر و مادر سخن گفته است(بقره / 83؛ نساء / 36؛ إسراء / 23؛ لقمان / 14 و همین آیه). از این آیات فهمیده می شود که ناسپاسی نسبت به پدر و مادر، از بزرگترین گناهان کبیره یا بزرگترین گناه بعد از شرک است. از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده است:« از آزردن پدر و مادر بپرهیزید. همانا بوی بهشت از هزار سال راه به مشام می رسد؛ ولی آزاردهنده ی (پدر و مادر) و ... آن را نمی یابد». همچنین از آن حضرت روایت شده است:« نیکی کننده (به پدر و مادر، در بهشت) یک درجه از پیامبران پایین تر است و آزاردهنده ی (پدر و مادر، در جهنم) یک طبقه از فرعونیان بالاتر است.»
منبع: وسائل الشیعه،ج21،ص501؛ مستدرک الوسائل،ج15،ص176.
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :
رَحِمَ اللّهُ أبَا البَناتِ، البَناتُ مُبارَکاتٌ مُحَبَّباتٌ، وَالبَنونَ مُبَشِّراتٌ، وهُنَّ الباقِیاتُ الصّالِحاتُ؛
رحمت خدا بر پدرى که داراى دخترانى است! دختران، داراى برکت و دوست داشتنى اند و پسران، بشارت آورند . دختران، باقیات الصالحات (بازماندگان شایسته)اند.
منبع: مستدرک الوسائل : ج ۱۵ ص ۱۱۵ ح ۱۷۷۰۰ / دانش نامه میزان الحکمه: ج 12 ص 462 .
سرزمین احقاف
" احقاف " به معنای شنهای روانی است که بر اثر وزش باد در بیابان ها به صورت مستطیل و کج و معوج روی هم انباشته می گردد. از این تعبیر روشن می شود که سرزمین قوم عاد، ریگستان بزرگی بوده است. در این که این سرزمین کجاست، سخنان متفاوتی به میان آمده است اما درست تر از همه این است که این منطقه در جنوب شبه جزیره عربستان و در نزدیکی سرزمین یمن بوده است.
نام گذارى این سوره به «احقاف»، بر اساس آیه 21، در بیان ماجراى حضرت هود و قوم عاد است. پیامبر اکرم صل الله علیه و آله می فرماید:" هر کس سوره احقاف را بخواند به ازای هر دانه شن که در این دنیا است ده حسنه به او داده مىشود، و ده سیئه محو مىگردد، و ده درجه بر درجات او افزوده مىشود."
منبع: تفاسیر نور، نمونه و مجمع البیان.
تا موقعی که حدیث رو ندیده بودم باورم نمیشد که میشه چنین چیزی رو تو احادیث پیدا کرد.البته در کتاب لغت «لسان العرب،جلد 11، ص 637» دیدمش اما واقعا موجوده. این هم حدیثش.
عن النبی، صلى الله علیه و سلم، قال: صِنْفانِ من أَهل النار لم أَرهُما بعدُ، قومٌ معهم سِیاطٌ کأَذْنابِ البقر یضربون الناس بها، و نساءٌ کاسِیاتٌ عارِیاتٌ مَائِلاتٌ مُمِیلاتٌ، رُؤُوسُهنَّ کأَسْنِمة البُخْتِ المَائِلَة، لا یَدْخُلْن الجنة و لا یَجِدْن ریحَها، و إِنَّ ریحَها لَتُوجدُ من کذا و کذا
توضیح: أسنمة جمع سنام به معنی کوهان شتر است.
در کتاب لغت «النهایة فی غریب الحدیث و الأثر » توضیحی هست درباره زنانی که از این وسیله استفاده میکنن:
هنّ اللّواتى یتعمّمن بالمقانع على رؤسهنّ یکبّرنها بها، و هو من شعار المغنّیات.(آنها کسانی هستند که با مقنعه سر خود را می پوشانند [و با آن] سر خود را بزرگتر نشان میدهند و آن از نشانه های زنان آوازه خوان است.)