نرمىِ کلام و سلام آشکار

امام علی علیه السلام:

إِنَّ مِنَ العِبادَةِ لِینَ الکَلامِ وَ إفشاءَ السَّلامِ؛

از جمله عبادتها، نرمىِ کلام و آشکار کردن سلام است.

غرر الحکم: ح ۳۴۲۱ / گزیده غررالحکم و دررالکلم، ص38.

شرافت، عزت و بی‌نیازی

امام زین العابدین علیه السلام:

الشَّرَفُ فی التَّواضُعِ، والعِزُّ فی التَّقوى، والغِنى فی القَناعةِ؛

شرافت در فروتنى، عزّت در تقوا، و بی‌نیازى در قناعت است.

أعلام الدین: ص ۲۹۹ / چشم تماشا، ص144.

آرزوی توکل‌کننده به خدا

امام زین العابدین علیه السلام:

مَنِ اتَّکَلَ عَلى حُسنِ اختِیارِ اللّهِ جَلَ وعزَّ لَهُ، لَم یَتَمَنَّ أنَّهُ فی غَیرِ الحالِ الَّتِی اختارَهَا اللّهُ تَعالى لَهُ؛

کسى که به حسن انتخابِ خداى متعال اعتماد دارد، حالتى جز آنچه را خداى متعال برایش خواسته است، آرزو نمی‌کند.

تحف العقول: ص ۲۳۴ / چشم تماشا، ص146.

ارزش قبول بخشش

امام حسین علیه السلام:

مَن قَبِلَ عَطاءَکَ فَقَد أعانَکَ عَلَى الکَرَمِ؛

آن که عطایت را بپذیرد، تو را بر کرم کردن یارى داده است.

نزهة الناظر: ۸۳ / ۱۱ / مروارید درخشان، ص32.

بیتوته در حرم امام حسین سلام الله علیه

 امام صادق علیه السلام :

مَن باتَ عِندَ قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام لَیلَةَ عاشوراءَ ، لَقِیَ اللّهَ یَومَ القِیامَةِ مُلَطَّخا بِدَمِهِ ، وکَأَنَّما قُتِلَ مَعَهُ فی عَصرِهِ؛

هر کس شب عاشورا، نزد قبر حسین علیه السلام بماند، روز قیامت، خدا را دیدار مى کند، در حالى که به خونش آغشته است و گویى که در روزگار امام علیه السلام با او شهید شده است.

کامل الزیارات : ص ۳۲۳ ح ۵۴۸ / دانشنامه امام حسین علیه السلام بر پایه قرآن و حدیث ج 12 ص 34.

فضائل زیارت امام حسین سلام الله علیه

پیامبر صلى الله علیه و آله:

-فی فَضلِ زِیارَةِ الحُسَینِ علیه السلام - إنَّ الإِجابَةَ تَحتَ قُبَّتِهِ ، وَالشِّفاءَ فی تُربَتِهِ ، وَالأَئِمَّةَ مِن وُلدِهِ؛

ـ در بیان فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام ـ مستجاب شدن دعا ، زیر گنبد او ، و شفا ، در تربت اوست و امامان ، از نسل اویند.

بحارالأنوار : ج ۳۶ ص ۲۸۶ ح ۱۰۷ / دانشنامه امام حسین علیه السلام بر پایه قرآن و حدیث ج 12 ص 380.

بخشی از تفسیر آیه 38 / سوره هود

بدون شک، کشتی نوح، کشتی ساده ای نبود و ساخت آن با وسایل آن روز به آسانی پایان نیافت؛ بلکه کشتی بزرگی بود که علاوه بر مؤمنان راستین، یک جفت از نسل هر حیوانی را در خود جای داد و آذوقه فراوانی را برای مدت ها زندگی انسان ها و حیوان هایی که در آن جای داشتند، حمل می کرد؛ به خصوص که این کشتی می بایست از دریایی به وسعت سطح زمین با امواجی کوه پیکر، سالم می گذشت و نابود نمی شد. از این رو در بعضی از خبرها می خوانیم که این کشتی هزار و دویست ذِراع طول و ششصد ذراع عرض داشت (هر ذراع حدود نیم متر است). در روایتی از امام صادق علیه السلام نیز می خوانیم که «ساخت این کشتی هشتاد سال به طول انجامید».
منبع: تفاسیر نمونه و المیزان.

راه رستگاری

 امام علی علیه السلام:

إنَّکَ إن أطَعتَ اللّهَ نَجّاکَ و أصلَحَ مَثواکَ؛

اگر خدا را فرمان برى، رستگارت کند و جایگاهت را نیکو گردانَد.

غرر الحکم: ح ۳۸۰۶ / گزیده غررالحکم و دررالکلم: ج1 ص39.

پرهیز از گناهان پنهانی

امام علی علیه السلام:

اِتَّقُوا مَعاصِیَ الخَلَواتِ فَإنَّ الشّاهِدَ هُوَ الحاکِمُ؛

از گناهان پنهانى بپرهیزید؛ زیرا آن که شاهد است، داور نیز هست.

غرر الحکم: ح 2524 / گزیده غررالحکم و دررالکلم: ج1 ص32.

نقش بر سنگ

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

مَن تَعَلَّمَ فی شَبابِهِ کانَ بِمَنزِلَةِ الوَشمِ فِی الحَجَرِ، ومَن تَعَلَّمَ وهُوَ کَبیرٌ کانَ بِمَنزِلَةِ الکِتابِ عَلى وَجهِ الماءِ؛

آن که در جوانی‌اش بیاموزد، آموخته‌اش مانند نقش بر سنگ است و آن که در بزرگسالى بیاموزد، مانند نوشتن بر روى آب باشد.

النوادر للراوندی: ص ۱۳۲ ح ۱۶۹ / میزان الحکمه: ج5 ص462.

تاج سر مؤمن

پیامبر خدا صلى اللَّه علیه وآله:

تَکونُ صَلاةُ العَبدِ عِندَ المَحشَرِ تاجًا عَلى‏ رَأسِهِ، ونورًا عَلى‏ وَجهِهِ، ولِباسًا عَلى‏ بَدَنِهِ، وسِترًا بَینَهُ وبَینَ النّار؛

در محشر، نماز بنده تاج سرش، نورى بر چهره‌‏اش، پوشش تنش، و مانع میان او و آتش است.

الخصال: ص ۵۲۲ ح ۱۱ / شناخت‌نامه نماز: ج1 ص118.

اثرات آخرتی نماز

پیامبر خدا صلى اللَّه علیه وآله:

الصَّلاةُ...زادٌ لِلمُؤمِنِ مِنَ الدُّنیا إلَى الآخِرَةِ، وشَفیعٌ بَینَهُ وبَینَ مَلَکِ المَوتِ، واُنسٌ فی قَبرِهِ، وفِراشٌ تَحتَ جَنبِهِ، وجَوابٌ لِمُنکَرٍ ونَکیرٍ؛

نماز توشه آخرت مؤمن از دنیا، شفیع میان او و فرشته مرگ، مونس در قبر او، بستر زیر او و پاسخ منکر و نکیر [در قبرش] است.

الخصال: ص ۵۲۲ ح ۱۱ / شناخت‌نامه نماز: ج1 ص118.

فرار شیطان!

رسول خدا صلى الله علیه و آله:

إذا أذَّنَ المُؤَذِّنُ أدبَرَ الشَّیطانُ ولَهُ حُصاصٌ؛

هرگاه مؤذّن اذان بگوید، شیطان به سرعت پا به فرار می‌گذارد.

صحیح مسلم: ج ۱ ص ۲۹۱ ح ۱۷ / دانشنامه قرآن و حدیث: ج2 ص420

کور خود و بینای مردم!

امام علی علیه السلام:

شَرُّ النّاسِ مَن کانَ مُتَتَبِّعا لِعُیوبِ النّاسِ، عَمِیّا لِمَعایِبِهِ؛

بدترینِ مردم کسى است که پیجوى عیبهاى مردم باشد و نابیناى عیبهاى خویش.

غرر الحکم: ح ۵۷۳۹ / میزان الحکمه: ج8 ص323.

احترام پدر و معلم

 امام علی علیه السلام:

أکرِم ضَیفَکَ وَ إن کانَ حَقیرا وَ قُم عَن مَجلِسِکَ لأَبِیکَ وَ مُعَلِّمِکَ وَ إن کُنتَ أمیرا؛

مهمانت را گرامى بدار، اگرچه حقیر باشد؛ و به احترام پدر و معلّمت از جایت برخیز، اگر چه فرمانروا باشى.

غرر الحکم: ح 2341 / گزیده غررالحکم و دررالکلم، ص31.