امام على علیه السلام:
المَنِیَّةُ ولاَ الدَّنِیَّةُ، وَالتَّقَلُّلُ ولاَ التَّوَسُّلُ؛
مُردن، آرى! و تن به پستى دادن، نه! و به اندک ساختن، آرى! و به این و آن متوسّل شدن، نه!
نهج البلاغة: حکمت ۳۹۶ / منتخب میزان الحکمه، ص490.
امام على علیه السلام:
المَنِیَّةُ ولاَ الدَّنِیَّةُ، وَالتَّقَلُّلُ ولاَ التَّوَسُّلُ؛
مُردن، آرى! و تن به پستى دادن، نه! و به اندک ساختن، آرى! و به این و آن متوسّل شدن، نه!
نهج البلاغة: حکمت ۳۹۶ / منتخب میزان الحکمه، ص490.
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:
البِرُّ ما طابَت بِهِ النَّفسُ وَاطمَأَنَّ إلَیهِ القَلبُ، وَالإِثمُ ما جالَ فِی النَّفسِ وتَرَدَّدَ فِی الصَّدرِ؛.
نیکى، آن است که جان با آن آرام گیرد و دل با آن اطمینان یابد؛ و گناه آن است که در درون، اضطراب پدید آورد و در سینه، تردید.
الجعفریّات: ۱۴۸ / خیر و برکت از نگاه قرآن و حدیث، ص30
موازین جمع "میزان" است که در اینجا به معنى" وسیله سنجش" است و مى دانیم هر چیزى وسیله سنجشى متناسب با خود دارد، میزان الحرارة (گرما سنج) میزان الهوا (هواسنج) و میزانهاى دیگر هر یک هماهنگ با موضوعى است که مى خواهند آن را به وسیله آن بسنجند.
در احادیث اسلامى مى خوانیم که میزانهاى سنجش در قیامت، پیامبران و امامان و پاکان و نیکانى هستند که در پرونده اعمالشان نقطه تاریکى وجود ندارد .
مى خوانیم: السلام على میزان الأعمال:" سلام بر میزان سنجش اعمال"!
امام زین العابدین علیه السلام:
الشَّرَفُ فی التَّواضُعِ، والعِزُّ فی التَّقوى، والغِنى فی القَناعةِ؛
شرافت در فروتنى، عزّت در تقوا، و بینیازى در قناعت است.
أعلام الدین: ص ۲۹۹ / چشم تماشا، ص144.
امام زین العابدین علیه السلام:
مَنِ اتَّکَلَ عَلى حُسنِ اختِیارِ اللّهِ جَلَ وعزَّ لَهُ، لَم یَتَمَنَّ أنَّهُ فی غَیرِ الحالِ الَّتِی اختارَهَا اللّهُ تَعالى لَهُ؛
کسى که به حسن انتخابِ خداى متعال اعتماد دارد، حالتى جز آنچه را خداى متعال برایش خواسته است، آرزو نمیکند.
تحف العقول: ص ۲۳۴ / چشم تماشا، ص146.
امام حسین علیه السلام:
مَن قَبِلَ عَطاءَکَ فَقَد أعانَکَ عَلَى الکَرَمِ؛
آن که عطایت را بپذیرد، تو را بر کرم کردن یارى داده است.
نزهة الناظر: ۸۳ / ۱۱ / مروارید درخشان، ص32.
امام صادق علیه السلام :
مَن باتَ عِندَ قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام لَیلَةَ عاشوراءَ ، لَقِیَ اللّهَ یَومَ القِیامَةِ مُلَطَّخا بِدَمِهِ ، وکَأَنَّما قُتِلَ مَعَهُ فی عَصرِهِ؛
هر کس شب عاشورا، نزد قبر حسین علیه السلام بماند، روز قیامت، خدا را دیدار مى کند، در حالى که به خونش آغشته است و گویى که در روزگار امام علیه السلام با او شهید شده است.
کامل الزیارات : ص ۳۲۳ ح ۵۴۸ / دانشنامه امام حسین علیه السلام بر پایه قرآن و حدیث ج 12 ص 34.
پیامبر صلى الله علیه و آله:
-فی فَضلِ زِیارَةِ الحُسَینِ علیه السلام - إنَّ الإِجابَةَ تَحتَ قُبَّتِهِ ، وَالشِّفاءَ فی تُربَتِهِ ، وَالأَئِمَّةَ مِن وُلدِهِ؛
ـ در بیان فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام ـ مستجاب شدن دعا ، زیر گنبد او ، و شفا ، در تربت اوست و امامان ، از نسل اویند.
بحارالأنوار : ج ۳۶ ص ۲۸۶ ح ۱۰۷ / دانشنامه امام حسین علیه السلام بر پایه قرآن و حدیث ج 12 ص 380.
بدون شک، کشتی نوح، کشتی ساده ای نبود و ساخت آن با وسایل آن روز به آسانی پایان نیافت؛ بلکه کشتی بزرگی بود که علاوه بر مؤمنان راستین، یک جفت از نسل هر حیوانی را در خود جای داد و آذوقه فراوانی را برای مدت ها زندگی انسان ها و حیوان هایی که در آن جای داشتند، حمل می کرد؛ به خصوص که این کشتی می بایست از دریایی به وسعت سطح زمین با امواجی کوه پیکر، سالم می گذشت و نابود نمی شد. از این رو در بعضی از خبرها می خوانیم که این کشتی هزار و دویست ذِراع طول و ششصد ذراع عرض داشت (هر ذراع حدود نیم متر است). در روایتی از امام صادق علیه السلام نیز می خوانیم که «ساخت این کشتی هشتاد سال به طول انجامید».
منبع: تفاسیر نمونه و المیزان.
امام علی علیه السلام:
إنَّکَ إن أطَعتَ اللّهَ نَجّاکَ و أصلَحَ مَثواکَ؛
اگر خدا را فرمان برى، رستگارت کند و جایگاهت را نیکو گردانَد.
غرر الحکم: ح ۳۸۰۶ / گزیده غررالحکم و دررالکلم: ج1 ص39.
پیامبر خدا صلى اللَّه علیه وآله:
تَکونُ صَلاةُ العَبدِ عِندَ المَحشَرِ تاجًا عَلى رَأسِهِ، ونورًا عَلى وَجهِهِ، ولِباسًا عَلى بَدَنِهِ، وسِترًا بَینَهُ وبَینَ النّار؛
در محشر، نماز بنده تاج سرش، نورى بر چهرهاش، پوشش تنش، و مانع میان او و آتش است.
الخصال: ص ۵۲۲ ح ۱۱ / شناختنامه نماز: ج1 ص118.
پیامبر خدا صلى اللَّه علیه وآله:
الصَّلاةُ...زادٌ لِلمُؤمِنِ مِنَ الدُّنیا إلَى الآخِرَةِ، وشَفیعٌ بَینَهُ وبَینَ مَلَکِ المَوتِ، واُنسٌ فی قَبرِهِ، وفِراشٌ تَحتَ جَنبِهِ، وجَوابٌ لِمُنکَرٍ ونَکیرٍ؛
نماز توشه آخرت مؤمن از دنیا، شفیع میان او و فرشته مرگ، مونس در قبر او، بستر زیر او و پاسخ منکر و نکیر [در قبرش] است.
الخصال: ص ۵۲۲ ح ۱۱ / شناختنامه نماز: ج1 ص118.
رسول خدا صلى الله علیه و آله:
إذا أذَّنَ المُؤَذِّنُ أدبَرَ الشَّیطانُ ولَهُ حُصاصٌ؛
هرگاه مؤذّن اذان بگوید، شیطان به سرعت پا به فرار میگذارد.
صحیح مسلم: ج ۱ ص ۲۹۱ ح ۱۷ / دانشنامه قرآن و حدیث: ج2 ص420