دعاى فرزند برای والدین

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

دُعاءُ الوَلَدِ لِلوالِدِ کَالأَخذِ بِالیَدِ؛

دعاى فرزند براى پدر و مادر، مانند یارى کردن آنان است.

الفردوس: ج ۲ ص ۲۱۳ ح ۳۰۳۸ / گزیده حکمتنامه پیامبر اعظم (ص)، ص734.

بخشی از تفسیر آیه 19 / مجادله

منافقانِ دروغگو مغرور به مال و مقام، سرنوشتی جز این ندارند که دربست در اختیار شیطان و وسوسه های او قرار می گیرند و خدا را به کلی فراموش می کنند. نه تنها منحرف می شوند، که در زمره کارگزاران شیطان و اعوان و انصار و لشکر و حزب او برای گمراه کردن دیگران نیز قرار می گیرند. در روایتی می خوانیم هنگامی که امام حسین علیه السلام در کربلا صفوف اهل کوفه را همچون شب تاریک و سیل خروشانی در مقابل خود دید، فرمود:«عجب بندگانی هستید! اظهار اطاعت خدا و ایمان به پیامبر کردید ولی اکنون آمده اید فرزندان پیامبر صلی الله علیه و آله را به قتل رسانید. شیطان برشما چیره شده و یاد خدای بزرگ را از خاطرتان برده است.» سپس افزود:«نابود باشید شما و نابود باد خواسته هایتان. إنا لله و إنا إلیه راجعون.»

پیاده روی ولایت

جاتون خالی

سهم ما از دنیا !

امام على علیه السلام:

- فی قَولِ اللَّهِ عزّ وجلّ : «وَ لاَ تَنسَ نَصِیبَکَ مِنَ الدُّنْیَا» -: لا تَنسَ صِحَّتَکَ وقُوَّتَکَ وَفَراغَکَ وشَبابَکَ ونَشاطَکَ أن تَطلُبَ بِهَا الآخِرَةَ؛

درباره آیه (و سهم خود را از دنیا فراموش مکن) :[یعنى] سلامت، توانایى، فرصت، جوانى و شادابی‌ات را فراموش مکن، تا با آنها، آخرت را به دست آورى.

الأمالی للصدوق: ص ۲۹۹ ح ۳۳۶ / الگوی شادی از نگاه قرآن و حدیث، ص130.

بخشی از تفسیر آیه 21 / طور

یکی از لطف های خدا به مؤمنان در قیامت این است که فرزندان باایمان و مورد علاقه آنها را به آنها ملحق می کند تا چشم ایشان روشن گردد. این فرزندان اگر از نظر عمل کوتاهی و تقصیراتی داشته باشد، خداوند به احترام پدران صالح، آنها را می بخشد و مقامشان را بالا می برد. در روایتی از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می خوانیم که «هنگامی که انسان وارد بهشت می شود، سراغ پدر و مادر و همسر و فرزندانش را می گیرد. به او گفته می شود: آنها به درجه و عمل تو نرسیده اند. عرض می کند: پروردگارا، من برای خودم و آنها عمل کردم. پس فرمان داده می شود که فرزندان به ایشان ملحق شوند».

مدیریت زمان

 امام على علیه السلام:

لِلمُؤمِنِ ثَلاثُ ساعاتٍ: فَساعَةٌ یُناجی فیها رَبَّهُ، وساعَةٌ یَرُمُّ مَعاشَهُ،

وساعَةٌ یُخَلّی بَینَ نَفسِهِ وبَینَ لَذَّتِها فیمایَحِلُّ ویَجمُلُ؛

[سزاوار است] مؤمن سه زمان داشته باشد: زمانى که در آن با پروردگارش راز و نیاز کند؛ و زمانى که هزینه‌هاى زندگى را تأمین کند؛ و زمانى را به خوشی‌هاى حلال و زیبا اختصاص دهد.

نهج البلاغة: الحکمة ۳۹۰ / گزیده غررالحکم و دررالکلم، ص73.

بخشی از تفسیر آیه 31 / احقاف

جنیان نوعی از مخلوقات خدایند که از حواس ظاهری ما مستورند و قرآن کریم درباره آنها مطالبی بیان کرده است. از جمله:
1. خلقت آنها پیش از خلقت انسان بوده است. (هجر/27)
2. خلقت آنها از آتش بی دود است. (هجر/27)
3. مانند انسان، زندگی و مرگ و قیامت دارند. (احقاف/18)
4. مانند سایر جانداران، نر و ماده، ازدواج و توالد و تناسل دارند. (جن/6، کهف/50)
5. مانند نوع بشر، دارای شعور و اراده هستند و علاوه بر این، کارهایی سریع و اعمالی شاق و خارق العاده می توانند انجام دهند که از نوع بشر ساخته نیست، همچنان که در آیات مربوط به داستان حضرت سلیمان (علیه السلام) و اینکه جن، مسخر آن جناب بودند، این مطلب آمده است.
6. مانند انسانها، مؤمن و کافر دارند و بعضی صالح و بعضی دیگر فاسقند. (ذاریات/56) ابلیس نیز از طایفه آنها و دارای فرزندان و قبیله است. (کهف/5، اعراف/27)

منبع: تفسیر المیزان.

تفریح و سرگرمی

 پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

اِلهَوا وَالعَبوا فَإِنِی أکرَهُ أن یُرى فی دینِکُم غِلظَةً؛

سرگرمى داشته باشید و تفریح کنید؛ چرا که خوش نمی‌دارم در دین شما درشتى و سختى دیده شود.

شُعب الإیمان: ج ۵ ص ۲۴۷ ح ۶۵۴۲ / حکمتنامه پیامبر اعظم (ص): ج6 ص184.

بخشی از تفسیر آیه 23 / شوری

یکی از مفسرین بزرگ اهل سنت به نام «زمخشرى» در کتابش، تفسیر کشاف حدیثى نقل کرده که فخر رازى و قرطبى (از بزرگان تفسیر اهل سنت) نیز در تفسیرشان از او اقتباس کرده‏ اند؛ حدیث مزبور به وضوح مقام آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین و اهمیت حب آنها را بیان مى‏دارد، مى‏گوید:
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
"هر کس با محبت آل محمد بمیرد شهید از دنیا رفته.
 آگاه باشید هر کس با محبت آل محمد از دنیا رود، بخشوده است.
 آگاه باشید هر کس با محبت آل محمد از دنیا رود، با توبه از دنیا رفته.
 آگاه باشید هر کس با محبت آل محمد از دنیا رود، مؤمن کامل الإیمان از دنیا رفته.
 آگاه باشید هر کس با محبت آل محمد از دنیا رود، فرشته مرگ او را بشارت به بهشت مى ‏دهد و سپس منکر و نکیر (فرشتگان مأمور سؤال در برزخ) به او بشارت دهند.
 آگاه باشید هر کس با محبت آل محمد از دنیا رود، او را با احترام به سوى بهشت مى ‏برند آن چنان که عروس به خانه داماد برده می شود.
 آگاه باشید هر کس با محبت آل محمد از دنیا رود، در قبر او دو در به سوى بهشت گشوده مى‏ شود.
 آگاه باشید هر کس با محبت آل محمد از دنیا رود، قبر او را زیارتگاه فرشتگان رحمت قرار مى ‏دهد.
 آگاه باشید هر کس با محبت آل محمد از دنیا رود، بر سنت و جماعت اسلام از دنیا رفته.
 آگاه باشید هر کس با دشمنی آل محمد از دنیا رود، روز قیامت در حالى وارد عرصه محشر مى‏ شود که بر پیشانى او نوشته شده: مأیوس از رحمت خدا!
 آگاه باشید هر کس با بغض آل محمد از دنیا برود، کافر از دنیا رفته
 آگاه باشید هر کس با دشمنی آل محمد از دنیا برود، بوى بهشت را استشمام نخواهد کرد.
جالب اینکه فخر رازى بعد از ذکر این حدیث شریف که صاحب کشاف آن را معتبر و صحیح ذکر کرده است مى ‏افزاید:
آل محمد صلوات الله علیهم کسانى هستند که بازگشت امرشان به او است، کسانى که ارتباطشان محکمتر و کاملتر باشد،" آل" محسوب مى ‏شوند و شک نیست که فاطمه و على و حسن و حسین محکمترین پیوند را با رسول خدا داشتند و این از مسلمات و مستفاد از احادیث متواتر است، بنا بر این لازم است که آنها را" آل پیامبر" بدانیم.

زکات خانه

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

لِکُلِّ شَیءٍ زَکاةٌ، وزَکاةُ الدّارِ بَیتُ الضِّیافَةِ؛

هر چیزى زکاتى دارد و زکات خانه، اتاق مهمان است.

کنز العمّال: ج ۱۵ ص ۳۹۰ ح ۴۱۵۰۴ / فرهنگ‌نامه مهمانی، ص 22.

بخشی از تفسیر آیه 45 / زمر

نباید تصور کرد که این آیه مخصوص مشرکان عصر پیامبر صلی الله علیه و آله بود است؛ بلکه در هر عصر، منحرفان تاریک دلی هستند که از شنیدن نام دشمنان خدا و مکتب های الحادی(=کفر و بی دینی) و پیروزی ستمگران خوشحال می شوند؛ اما نام نیکان و پاکان و برنامه های و پیروزی هایشان برای آنان دردآور است. در بعضی از روایات، این آیه به کسانی تفسیر شده که از شنیدن فضایل اهل بیت علیهم السلام یا پیروی مکتبشان ناراحت می شوند.
هم اکنون نیز مشاهده می شود که برخی افراد، حاضر به شرکت در مجالس قرآن و موعظه و احکام و ذکر فضایل اهل بیت علیهم السلام نیستند و اگر هم به دلیلی شرکت کنند، از روی بی میلی است. اما اگر به مجالس گناه و معصیبت دعوت شوند، با کمال میل به سوی آن می شتابند و از آن استقبال می کنند.
منبع: تفسیر نمونه؛ تفسیر اطیب البیان.

برترین مردم

عیسى بن مریم علیه السلام:

مَن کانَ مَنطِقُهُ ذِکراً، وصَمتُه فِکراً، ونَظَرهُ عِبرَةً؛

[برترینِ مردم] کسى است که سخنش ذکر خدا باشد و سکوتش اندیشیدن و نگاهش عبرت آموختن.

تنبیه الخواطر: ج ۱ ص ۲۵۰ / حکمت‌نامه عیسی بن مریم علیهما السلام، ص26.

بخشی از تفسیر آیه 36 / یس

بعید نیست که زوجیت در این آیه به همان معنای خاص یعنی جنس مذکر و مؤنث باشد و قرآن مجید در این آیه خبر از وجود زوجیت در تمام گیاهان و انسان ها و موجودات دیگری که مردم از آن اطلاعی ندارند، می دهد. این موجودات ممکن است گیاهان باشند که زوجیت در آن زمان جز در موارد خاصی مانند درختان نخل و امثال آن ناشناخته بود؛ اما اکنون به اثبات رسیده که زوجیت در عالم گیاهان بک ویژگی عمومی است. همچنین ممکن است حیوانات اعماق دریاها باشند که در آن روز کسی از آنها آگاه نبود و امروز گوشه ای از آن برای انسان ها کشف شده است. این احتمال نیز داده شده که زوجیت در اینجا اشاره به وجود ذرات مثبت و منفی در دل تمام اتم ها باشد. می دانیم که همه اشیاء این جهان از اتم تشکیل یافته و اتم مانند آجر برای ساختمان این عالم است. تا آن روز که اتم شکافته نشده بود، خبری از وجود این زوجیت نبود؛ ولی بعد از آن، وجود زوج های منفی و مثبت در هسته اتم و الکترون هایی که به دور آن می گردند، به ثبوت رسید.
منبع: تفسیر نمونه.

بخشی از تفسیر آیه 28 / سبأ

«کافّة» از ماده «کفّ» به معنای کف دست است و چون انسان با دست خود اشیاء را می گیرد یا از خود دور می کند، این کلمه گاهی به معنی جمع کردن و گاهی منع کردن می باشد. در این آیه نیز هر دو معنی را مفسران احتمال داده اند. اگر معنی آن، جمع کردن باشد، مفهوم آیه این می شود که دعوت پیامبر، دعوتی جهانی و شامل جمیع مردم است. روایات متعددی که در تفسیر آیه نقل شده نیز همین تفسیر را تقویت می کند. تفسیر دومی که برای آیه ذکر شده، از معنی منع کردن گرفته شده و طبق این تفسیر، «کافّة» صفت پیامبر می شود و منظور آیه این است که خداوند پیامبر صلی الله علیه و آله را همچون یک بازدارنده از کفر و گناه برای انسان ها فرستاده است. تفسیر اول، صحیح تر به نظر می رسد.
منبع: تفسیر نمونه.

مقام امیرالمؤنین سلام الله علیه

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :

...حَسبُکَ أن تَکونَ مِنّی وأنَا مِنکَ ، تَرِثُنی وأرِثُکَ ،...لَولا أنتَ لَم یُعرَفِ المُؤمنونَ بَعدی؛

پیامبر (ص) خطاب به امام علی (ع): «... همین تو را بس که تو از منى و من از توام. از من ارث مى برى و من از تو ارث مى برم، ...اگر تو نبودى، پس از من، مؤمنان، شناخته نمى شدند».

امالی صدوق : ص ۱۵۶ ح ۱۵۰ / دانش نامه امیرالمؤمنین علیه السلام: ج 8 ص 250.